pan Makowski (et consortes) napisał Ksiażkę.
i to nie jest książka o punk-rocku. na szczęście. nie znam się zbytnio na polskim punku, nie przypadkiem chyba — bo zawsze odrzucała mnie jego Przaśność i brak Rzemiosła. poza paroma wyjątkami (Lipiński, a potem post-punk Janerki czy Kultu) — to nie mój klimat. ale: książka jest o Ludziach i Czasie — szerokim, szerszym, niż punkowa efemeryda — ciągnącym się od skarpetek Tyrmanda i sięgającym swoimi śliskimi mackami po Bezę na premierze Filmu. kawał historii, a może historia pewnego kawału, zwanego PRLem.
ale tak, historia inspirująca do słuchania: doskonałej Brygady Kryzys z przeceny za całe 9,90; Janerki, którego mi w tej książce za mało; rzeczy bardziej offowych, a zwykle niedobrych — z youtube’a (niech się pan A. śmieje); rzeczy importowanych, więc dobrych (wiadomo, the Clash, Joy Division).
historia zobiektywizowana przez wielogłos cytatów — choć przecie subiektywnie dobranych i ułożonych. był inny zapis tego Czasu — dziesięć tomów dzienników pisanych na gorąco przez pewnego Polityka z pozycji Systemu. tu: jeden tom sklejany z tysiąca źródeł z perspektywy czasu i w kontrze (albo offie) do Systemu. całkowite antypody. choć właśnie pewnie dlatego — razem tworzą w mojej głowie w miarę kompletny Obraz.
historia Pokolenia, które (i niech się Pokolenie nie obraża) powoli zbiera się do zejścia ze sceny. a może nawet bardziej — zapis tego schodzenia? paru już nie żyje, niektórzy robią konfitury, reszta w zbowidzie.
i można ją czytać skokowo, od kawałeczka do kawałeczka. ale lepiej — liniowo; bo układ cytatów nie jest przypadkowy, one ze sobą gadają. a jeszcze zupełnie niebanalny układ graficzny, wymyślony przez Makowskiego: szpalta główna i margines; doskonała typografia; offowe zestawienia zdjęć z tekstem. bardzo efektowny Przedmiot (jak komuś się nie chce wgłębiać w Treść).
a jakieś wnioski? co można stąd Wynieść dla Siebie?
historia jest absurdalna i niezbyt pouczająca pisze Makowski i pewnie ma rację.
bardzo polecam. kupić trzeba koniecznie na stronie Manufaktury, a może i gdzieś w realu jest do dostania.
jeszcze na allegro.
(jak to w Podziemiu, z piórem przy nodze — Punkawalczy… albo walczyk, bo mnie sie myli, Staremu jak to.)
wynieść dla siebie? noo- napaść oczy formą i pożałować, że – zgodnie z pomysłem- to tylko pocket book. Poza tym swietny zapis czasów
zapierdol Czasów.
(albo ukraść czasy bo mnie się myli znów.)
Pan się nie wyraża, bo Pana spammaszyna zje.
ale i tę mysią (albo Rudą, bo mnie się myli) przyjmiemy, na chfałę pszyszł.
statystycznie: każdy Polak nie powinien w tym roku kupić żadnej książki.
albo odwrotnie: statystycznie żadnen Polak nie powinien w tym roku kupić każdej z książek.
lub jeszcze można tak: każdy statystyczny Polak w 2011 nie powinien kupić książki żadnej.
a co do punka- w schyłku owego się chowałem, swój udział miałem i brałem, do dziś pozostała mi miłość do prostej, nieskomplikowanej, centralnie w ryja wymierzonej wypowiedzi. również muzycznej, chociaż lubię bardziej gdy słychać, że muzyk gra, nie obsługant instrumentu.
jednak jako statystyczny Polak nad zakupem tejże Książki będę długo zastanawiał się.
PS. GDYBYM ją jedak OTRZYMAŁ jako prezent PRAWDOPODOBNIE w tym roku ZAZNAJOMIŁ bym się z jej treścią.
kurwa, coraz mniej kupuję książek. coraz to mniej czytam. w 2011 przeczytałem może dwie… trzecią obrabiam, ale znam ją na pamięć…
PS. ob. Najsztub ostatnio mi obwieścił w tiwi, że Sam On też już zarzucił książki na rzecz chujwieczego i tego samego spodziewa się po generacji teraz dojrzewającej. lub się do tej generacji w jakiśtamsposób przyłącza. ale przyciśnięty przez innego gościa ob. Foksa lekko się wycofał twierdząc, że trylion tomów już opierdolił w żywocie i mu wolno teraz się na słowo drukowane wypiąć.
pozdrawiam Trompa, winszuję wytrwałości.
Toż to narzuta z IKEI!
Na narzucie z IKEI dobrze się czyta.